De eerste indrukwekkende dagen in Malawi!

Mijn reis naar Malawi begon dan eindelijk maandag middag om een uur of 2. Door paps en mams en Michelle ben ik naar Schiphol gebracht. Daar Carlijne opgezocht, zij is een klasgenootje van me van mijn minor. Zij gaat in hetzelfde dorp als waar ik kom aan een project werken, dus dan is het wel fijn om samen te reizen. Vanaf Schiphol zijn we eerst naar Londen City gevlogen. In Londen City hadden we vlot onze tassen wat erg fijn was omdat we midden in de spits van vliegveld moesten wisselen. We moesten vanaf Londen City naar Londen Heathrow zien te komen met de metro, hiervoor moesten we nog twee keer overstappen van metro.

Uiteindelijk na twee uur in de metro gezeten te hebben waren we aangekomen op Heathrow. Hier ging het inchecken vlot en we waren dus nog goed op tijd voor onze vlucht. Vanaf Heathrow vlogen we naar Ethiopië. In Ethiopië moesten we een paar uurtjes wachten op onze volgende vlucht die ons naar Lilongwe in Malawi zou brengen. Op Lilongwe landden we keurig op tijd, alleen een beetje jammer dat het lang duurde voordat we onze bagage hadden.

Toen we naar buiten liepen stond mijn teamgenoot Laurens Jan ons al op te wachten. Hij zit al zes weken in Malawi omdat het voor hem een afstudeerstage is en hij niet zoals mij de Minor “werken in ontwikkelingslanden volgt”. En zoals ik al in Nederland tegen sommige heb gezegd werden we inderdaad opgehaald met de ambulance die behoort tot het ziekenhuisje waar we komen te wonen. Bij de ambulance moet je je niet veel voorstellen, het is gewoon een pick-up met een gesloten bak waar een dun matras in ligt en een bankje aan de zijkant zit over de lengte van de laadbak. Mr. White, de ambulance chauffeur reed ons eerst nog even door Lilongwe waar we even geld gepind hebben en een simkaart hebben gekocht met een lokaal nummer.

Vanuit Lilongwe vertrokken we uiteindelijk richting Mtendere. Hier zit het Mtendere Community Hospitaal waar we komen te wonen en ons project gaan uitvoeren. Het eerste deel van de ambulance rit ging over de M1, de hoofdweg door Malawi die als enige geasfalteerd is. Na een tijd hiervan afgeslagen en dan rij je dus ineens over onverharde gravel wegen met soms veel hobbels en kuilen. Onderweg naar Mtendere diep onder de indruk geraakt van de geweldige omgeving en natuur die Malawi kent. Eenmaal op de binnendoor wegen zie je ook gelijk het echte Afrika zoals de meesten mensen het wel voor ogen hebben denk ik. Iedereen woont in zelf gebouwde huisjes van zelfgemaakte bakstenen met een rieten of een golfplaten dak. De huisjes zien er niet eens altijd beroerd uit, maar je kan je wel voorstellen dat de mensen dus absoluut geen luxe leven hebben. Veel kleine dorpjes hebben ook geen stroom en stromend water.

Vlak voordat we bij Mtendere waren aangekomen zijn we in het dorpje Tete even uitgestapt om nog wat groente te kopen op de markt. Wat voelt dat vreemd zeg, je bent echt de enige blanke tussen de donkere mensen. Maar ondertussen ben ik hier wel gewend aangeraakt en voelt het al lang niet zo vreemd meer. Het blijft nog steeds wel grappig dat mensen helemaal verbaasd zijn als ze blanke mensen zien, want dat komt dus echt niet zo vaak voor.

In Mtendere aangekomen zijn we eerst voorgesteld aan wat mensen. Toen kregen we ons huisje te zien wat dus zeer goed voor mekaar is. We wonen met ze drieën samen met een malawiaans vrouwtje die bij het ziekenhuis werkt. Ze kan helemaal geen Engels, ze spreekt alleen de lokale taal Chichewa en een paar simpele woordjes Engels. Maar met handen en voeten en wat woordjes Chichewa die wij onderhand kennen gaat het allemaal prima en hebben we behoorlijk wat lol.

In ons huisje hebben we gewoon stroom en water, alleen helaas op dit moment nog even geen internet wat er eigenlijk wel zou zijn. Dit komt doordat Laurens Jan ze telefoon was gestolen twee dagen voordat wij aankwamen. Met deze telefoon zouden we op de laptop op internet kunnen, maar dat werkt dus nu even niet meer. Deze week gaan we dat als het goed is even regelen dat het weer gaat werken met onze nummers en telefoons. Vooraf was ik al gewaarschuwd voor regelmatige stroomuitval, nou dat heb ik al meerdere malen mee mogen maken ook. De eerste avond moesten we al bij kaarslicht eten en de volgende dag hadden gewoon gedurende een groot deel van de dag geen stroom. De dag erna ’s avonds weer gezellig bij kaarslicht mogen eten.

De dag nadat we aankwamen hebben we nog een beetje kennisgemaakt met de community waar we zitten. ’s Middags zijn we wel even mee geweest met een ritje met de ambulance naar een ander dorpje waar een jongetje bezocht moest worden die een tijdje terug ernstig ondervoed was. Daar aangekomen bleek moeders er niet te zijn met het jongetje. De afgelopen dagen zijn we nog veel vaker mee geweest met de ambulance. De ambulance wordt ook gebruikt om voor projecten langs allerlei dorpjes te gaan. Zo zijn we mee geweest voor het Mobile Clinic project. Hierbij worden HIV patiënten in dorpjes bezocht en wordt er kort voorlichting gegeven. Ook worden de patiënten gewogen, de temperatuur gemeten, de bloeddruk gemeten en wordt bepaalde medicatie gegeven.

Ook zijn we al veel mee geweest voor het project Home Based Care. Hierbij worden mensen met een bepaalde ziekte of verwonding bezocht, omdat ze niet altijd naar het ziekenhuis kunnen komen. Het idee er achter is dat ze geholpen worden met bepaalde medicijnen of bepaalde voorzieningen zoals bijvoorbeeld dekens. Met deze projecten rijden we door de middle of nowhere langs allerlei dorpjes zonder stroom en water. Op deze manier heb ik al een hele goede indruk gekregen van Afrika en zie ik ook veel van de mooie omgeving hier. In de dorpjes krijg je vooral veel kinderen achter je aan. Ze zien bijna nooit een blanke en ze vinden het geweldig als je foto’s van ze maakt en als ze die dan terug kunnen zien op de camera.

Naast de projecten zijn we ook al twee keer naar het stadje Dedza op en neer gereden met de ambulance. Deze keren om een zo gehete refural te doen. Hierbij wordt een patiënt vervoerd van het Mtendere ziekenhuis naar het ziekenhuis in Dedza. Echt te gek vol woorden eigenlijk als je ziet over wat voor hobbelige wegen gaat.

Afgelopen weekend zijn we naar het dorpje Tete gelopen waar er markt was. Hartstikke leuk en gezellig en veel dingen spotgoedkoop. Na de markt samen met twee Spaanse mensen die bij ons in het dorpje wonen het huis bezocht van een medewerker van het ziekenhuis. Ook gewoon een zelf gebouwd huis, maar het zag er wel allemaal mooi uit. Hij woont boven op een berg, dus een prachtig uitzicht. Op de terug weg in de plaatselijke dorpskroeg beland met de in totaal vijf blanken die in Mtendere en verre omstreken wonen. Eerst gekke blikken van mensen, maar later onwijs veel lol gehad en ook mooi een aantal potjes gepoold met de plaatselijke bevolking. Terug in het donker met volle maan gelopen dus dat was ook prachtig. Het laatste deel van de wandeling meegelift achterin een vrachtwagen met laadbak die toevallig richting Mtendere moest.

Onderhand heb ik zelfs al het Afrikaanse spel Bau leren spelen. Hierbij moet je met knikkers en gaten in een bord die knikkers van de tegenstander zien over te nemen. Ook ben ik van de week al gelijk overspoeld met siema. Dit is echt het typische Malawische gerecht wordt door veel gezinnen dagelijks gegeten wordt en dan met name om een gevulde mag te krijgen zonder dat er veel voedingstoffen inzitten. Siema is een soort maïs deeg en heeft eigenlijk niet echt een smaak. Samen met gehusselde eieren met tomaat en ui erdoor erbij is het toch wel zeer prima te eten, ik hou er nu al van. Helemaal omdat je siema lekker met je handen moet eten.

Vanaf volgende week ga ik echt beginnen aan mijn eigen project waarvoor ik hier gekomen ben, het bouwen van Jiko’s, oftewel kookoventjes. Er is door mijn teamgenoot al een leuke start mee gemaakt, dus dat gaat helemaal goed komen. Eigenlijk heb ik zoveel dingen nog niet verteld, dit komt echt doordat ik hier zoveel indrukwekkende dingen meemaak dat het gewoon teveel is om hier allemaal neer te zetten. Ik hoop dat we deze week zelf weer echt internet hebben, dan valt er hier waarschijnlijk ook wel wat meer terug te lezen.

Tot gauw maar weer!

Jeroen

p.s. mijn Malawiaanse nummer: 00265991125341